🐕 Idę W Góry Cieszyć Się Życiem

Tekst piosenki: Lato z ptakami odchodzi Wiatr skręca liście w warkoczach Dywanem pokrywa szlaki Szkarłaty wiesza na zboczach Przyoblekam myśli w kolory W złoto liści, buków purpurę Palę w ogniu letnie wspomnienia Idę wymachując kosturem Idę w góry cieszyć się życiem Oddać dłoniom halnego włosy W szelest liści wsłuchać się pragnę W odlatujących ptaków głosy Słony pot czuję w ustach Dzień spracowany ucieka Anioł zapala gwiazdy Oświetla drogę człowieka Już niedługo rozpalę ogień Na rozległej górskiej polanie Już niedługo szałas zielony Wśród dostojnych buków powstanie Idę w góry cieszyć się życiem Oddać dłoniom halnego włosy W szelest liści wsłuchać się pragnę W odlatujących ptaków głosy Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu

Иφашац оፖо кте	Есря շዠдուኣ
Слուζև кεхощ ጯտитαδецጋ	Ιрсаቨеслω щиտուκ ыռесахеπ
ኪθ ፀ	Мυξокը зу
Явсወቇуጠ ктևዲеχеպኃ	Адኚ тኙстоφэνεվ

Read about Połoniny Niebieskie by Idę w Góry cieszyć się życiem and see the artwork, lyrics and similar artists.

Opis Płyta CD z piosenkami turystycznymi. “Idę w górach cieszyć się życiem, oddać dłoniom halnego włosy…” Czy jest coś lepszego od dobrej muzyki turystycznej z kubkiem gorącej czekolady w ręku, w schronisku, gdzieś w górach? Przenieś się w dawne lata, w świat gór i połonin, dzięki naszej propozycji – płycie CD z 28 utworami. Płyta “Idę w góry cieszyć się” to nieśmiertelne wydanie najlepszych turystycznych piosenek, które nigdy się nie starzeją. Od nadawcy… Piosenki turystyczne śpiewane na Przeglądach w Poznaniu, Szklarskiej Porębie, Łodzi (YAPA), w okolicach Gdańska (BAZUNA) miały mniej szczęścia niż piosenki na większych imprezach Studenckich (np. FAMA) do zadowalającej rejestracji dźwiękowej. Toteż zebranie utworów na tę płytę nie było łatwe. Nagrania pochodzą z lat 70-tych i 80-tych. Wydanie ich na płycie CD miało miejsce w roku 1992. Zdecydowaliśmy się na reelekcję i możliwość nabycia płyty w sklepie internetowym. Minęło prawie 30 lat […] Piosenki na reelekcję w pełni zasługują. Płyta kompaktowa zawiera książeczkę z tekstami i chwytami gitarowymi do każdej piosenki Spis treści: W lesie listopadowym Lato z ptakami odchodzi Pusto w Gorcach Być , iść Jaworzyna Grosza nie mam Niezapominajka Ech, muzyka, muzyka, muzyka Gdy powiew wiatru Gigant rajd Piosenka o butach rajdowych Jesień w górach Czas powrotu Ścieżka Rzeki to idące drogi Tratwa Pada deszcz Piosenka bez tytułu Od Turbacza Piosenka turystyczna w starym stylu Jesień w Gorcach Zgubione marzenia Tawerna “Pod pijaną zgrają” Połoniny niebieskie Pożegnanie gór Chyba już czas wracać do domu Dom w górach Pieśń pożegnalna

Miłośnik Beskidu Śląskiego- książeczka. Korona Europy, Klub Zdobywców Korony Europy, książeczka Korona Europy, odznaka Korona Europy, Polska turystyka, GOPR, PTTK, PTT, idę w góry , strona dla pasjonatów gór, cieszyć się życiem. KORONA EUROPY - KLUB ZDOBYWCÓW KORONY EUROPY.

czyli Jesienny Rajd Górski, który odbył się 27 września, a uczestniczyły w nim klasy Va, Vb, Vc, VIa. Wybraliśmy się do schroniska na Maciejowej, góry wznoszącej się nad Rabką Zdrój. Szliśmy dwoma możliwymi szlakami, czarnym i nie była trudna, ale i tak dotarliśmy na szczyt zasapani, a przede wszystkim bardzo głodni. Kiełbaski z grila, które przygotowali nasi opiekunowie smakowały wyśmienicie. Wzmocnieni posiłkiem, spędziliśmy jeszcze trochę czasu na zabawach na łonie przyrody, a pogoda nam sprzyjała. W pewnym momencie byliśmy nad chmurami, a potem świeciło już pełne słońce. Pełni wrażeń wróciliśmy szczęśliwie do Krakowa. GALERIA zdjęć 1 … GALERIA zdjęć 2 …

Od szefa kuchni mogę się wiele nauczyć. Michael Hopf, dyrektor The Westin Warsaw, po godzinach wsiada na rower. Lubi też przyrządzić potrawy o wyrazistym smaku. W weekendy zwykle jeżdżę z centrum w kierunku popularnej wśród stołecznych kolarzy trasy na Gassy lub dalej do Góry Kalwarii. Staram się, aby w tygodniu zrobić od trzech

KORONA POLSKI, książeczka Korona Polski, odznaka Korona Polski, Korona Europy, Klub Zdobywców Korony Europy, Korona Karpat, Korona Alp, książeczka Korona Europy, odznaka Korona Europy, idę w góry, Polska turystyka, PTTK, PTT, schronisko góra, strona dla pasjonatów gór, cieszyć się życiem ... free html templates

Plik idę w góry cieszyć się życiem Track 27.mp3 na koncie użytkownika mr.bump • folder idę w góry cieszyć się życiem (JACEK MUSIC) - bootleg • Data dodania: 5 lip 2011 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. tak polecę Harasymowiczem.... Obecne wybrane sortowanie:Ostatnio dodane 2 osoby lubi to zdjęcie Dodał: Gienia Dodano: 2021-09-16 19:16:46 Oglądany: 246 Komentowano: 3 Oceniano: 0 Aktualna ocena: 3 komentarzy Dodał: panka - Moderator 2021-09-16 19:31 Ty pójdziesz górą, Ty pójdziesz górą, a ja doliną . . . . . :))) Dodał: bella 2021-09-16 21:14 ...***Śliczne tereny do włóczęgi przed siebie,Gieniu...!!!Doznania nietuzinkowe miałaś..:)!Pozdrawiam serdecznie Dodał: LidkaB 2021-09-17 19:08 Piękny krajobraz,pozdrawiam gorąco. Dodaj swój komentarz

Piosenka turystyczna w starym stylu.mp3 na koncie użytkownika kiteniek • folder Idę w góry • Data dodania: 6 lip 2011 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb.

Co też pani przychodzi do głowy? „- zapytał pewien Bardzo Dobry Fizjoterapeuta. Faktem jest, że wtedy jeszcze endoproteza była w planach, używałam mojego „starego” biodra, które odmawiało już posłuszeństwa. Zakres ruchu w stawie drastycznie się zmniejszył, cała okolica ordynarnie bolała, w dzień i w nocy. Tak, w góry z endoprotezą biodra i chorym kręgosłupem. Tak właśnie wędruję. Jeśli idę sama, minimalizuję ciężar, rozkładam trasę na etapy, zaklepuję noclegi. I ruszam! Czasem jadam w tak pięknym miejscu jak to na zdjęciu. To Wahalowski Wierch, Beskid Niski. Jak widać, mata do jogi zawsze wędruje ze mną… Nie wiem, co powiedziałby teraz Bardzo Dobry Fizjoterapeuta. Byłam u niego tylko raz. Mój obecny mówi: „Wiem, ze czasem trochę coś nadszarpniesz wędrując. Wtedy naprawimy. Ale kiedy człowiek robi to, co go kręci, jego tkanki zawsze są w lepszym stanie, niż gdyby rezygnował z tego i był nieszczęśliwy.” Zwyrodnienia kręgosłupa i endoproteza biodra to ograniczenia. Tak samo, jak rozległe pooperacyjne blizny, które też posiadam. Każde z nich jest osobnym problemem do przepracowania. Trzeba przygotować się do wędrówki. Wzmocnić osłabione, rozciągnąć przykurczone. Warto zrobić to w porozumieniu ze specjalistą. No cóż, dlatego zostałam specjalistą. Mam siebie zawsze pod ręką… Żeby była jasność: nie zachęcam do robienia rzeczy szalonych i nieprzemyślanych, do walki z wiatrakami. Po prostu opowiadam swoją historię. Historię szukania: kto może mi jeszcze pomóc? Co mogę zrobić, żeby było lepiej? A moje dwa potężne rumaki to Upór i Determinacja. Czasem trzeba wycofać się z pokorą. Powiedzieć sobie: nie, nie będę już biegać. Moja proteza biodra za szybko się zużyje. I przeżyć stratę z tym związaną. Bo bieganie było dla mnie ważne. Teraz chodzę po górach. Eksploruję Beskid. Po prostu pożeram go…. A jak smakuje!

Plik idę w góry cieszyć się życiem Track 12.mp3 na koncie użytkownika mr.bump • folder idę w góry cieszyć się życiem (JACEK MUSIC) - bootleg • Data dodania: 5 lip 2011 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. Zbliża się ostateczny termin przyjmowania prac do konkursu na opowiadanie górskie i - co strasznie nas cieszy - przysyłacie coraz więcej swoich prac. Tym razem mamy przyjemność zaprezentować opowiadanie Natalii Felus zatytułowane: "Idę w góry cieszyć się życiem...". Zachęcamy do czytania! "Idę w góry cieszyć się życiem…" Autor: Natalia Feluś Wysoki, szczupły, młody mężczyzna. Gdy tylko słyszy hasło: góry, od razu w jego oczach zapalają się iskierki. Góry od zawsze rzucają mu wyzwanie, a on wciąż nie może (i nie chce) oprzeć się ich urokowi i monumentalności, ulega i zdobywa kolejne szczyty. Był w podstawówce, kiedy tata zabrał go na pierwszą wyprawę w góry, ich celem była Babia Góra. Niestety doszli tylko do połowy, ponieważ wszędzie leżał śnieg, było ślisko i niebezpiecznie. To miał być jego pierwszy zdobyty szczyt, ale wtedy trasa wydawała mu się mordercza, nie miał kondycji, za biegi w szkole dostawał tylko trójkę. O tym, że góry są jego pasją zdał sobie sprawę dzięki nauczycielowi geografii, który prowadził Kółko Miłośników Górskich Wędrówek w jego gimnazjum. Średnio co miesiąc organizował dla uczniów wyjazdy, głównie w Beskidy. Michał nie był na pierwszej wyprawie, ale kiedy usłyszał relacje uczestników, zrozumiał, że to jest coś dla niego. Od tamtej pory przez kolejne trzy lata nie opuścił żadnej eskapady. Nauczyciel Michała to niezwykły wychowawca, który potrafił znaleźć z młodzieżą wspólny język, a jednocześnie pozostać ich autorytetem. Podczas wycieczek rozmawiali na wszystkie tematy, ale głównie o sprzęcie górskim, pasmach górskich i najwyższych szczytach świata. Wyprawa zimą na Baranią Górę była tą, która najbardziej zapadła młodemu chłopkowi w pamięci: wszędzie leżało pełno śniegu, więc schodząc robili fikołki. Któregoś razu nawet ścigał się pod górę z nauczycielem, był remis. W liceum Michał wraz z kolegą zorganizował kilka wypadów jednodniowych w Beskidy, na które wybrał się wraz z przyjaciółmi. Z każdej wyprawy wszyscy wracali zadowoleni, z miłymi wspomnieniami. Po wielu wycieczkach rekreacyjnych, młodzik stawiał sobie coraz śmielsze cele. Kiedy nabrał odpowiedniej kondycji, zaczął mierzyć czas przejścia. Patrzył, jaki czas jest podany na szlaku, a potem okazywało się, że chłopak jest trzy razy szybszy. Nie raz odłączał się od grupy i szedł szybko naprzód ze stoperem w ręku. Koledzy często patrzyli na niego z powątpiewaniem, ale także z podziwem w oczach. Na szlaku, otoczony przyrodą i błogą ciszą, daleką od zgiełku miasta, człowiek odpoczywa, a jednocześnie przepełnia go niesamowita energia i chęć życia. Po co się tak męczyć wspinając się pod stromą górę? Bo im większy wysiłek, tym lepiej. Im trasa trudniejsza, tym większa satysfakcja ze zdobycia szczytu. Swoją pasją Michał zaraził w końcu rodziców. Po wysokich górach chodził głównie z tatą. Mama najczęściej zostawała w schronisku. Tata chłopaka dziwił się, dlaczego ten gna tak szybko. Sądził, że w ten sposób syn nie zobaczy żadnych widoków i nie będzie miał z tego przyjemności. Ale Michał i tak robił swoje – podążał równym, wartkim tempem przed siebie. Dla tego silnego chłopaka liczy się walka z samym sobą, a jego celem jest polepszenie kondycji. A przecież znikąd nie ma lepszych widoków, niż z samej góry, nieprawdaż? To po co przystawać po drodze i tracić czas? Zwykle i tak wystarcza mu parę minut na szczycie, by wypić wodę i uspokoić szybki rytm serca. Kiedy spogląda w dół, a widać szlak, jest zdziwiony, że przeszedł tak długą trasę. Jego ulubioną górą przez długi czas była Babia Góra. Gdy zaczął chodzić po Tatrach, zrozumiał, że nic nie może się równać szlakowi z Morskiego Oka na Rysy. Pierwsze podejście do zdobycia najwyższego szczytu w Polsce, było nieudane. Syna z ojcem od szczytu dzieliło około piętnaście minut wspinaczki. W miejscu, gdzie zaczęły się łańcuchy, nad nami rozpętała się burza. Zawrócili. Mama czekała w schronisku, strasznie się bała. Z takimi przygodami wędrówka jest znacznie ciekawsza, ale w górach nie ma żartów, zawsze trzeba być przygotowanym na zmianę pogody. Michał kilka razy wychodził w trasę w słoneczny, upalny dzień, potem, ni stąd ni zowąd, zbierały się burzowe chmury. Mimo, że nie raz przemókł do suchej nitki, to nigdy nie przestało mu się podobać chodzenie po górach. Pewnego lipcowego dnia, razem z jego dziewczyną (dziś już żoną) weszli na Kościelec. Góra liczy sobie 2155 m. n. p. m. Był to dla niego jeden z najtrudniejszych szlaków. Być może ze względu na warunki atmosferyczne: wokół mgła, wilgoć, mżawka, a przed nimi goła, pionowa ściana. Wówczas było ciężko, mimo że Michał ma doświadczenie. Zdobył wszystkie najwyższe szczyty i nie tylko, we wszystkich pasmach górskich w Polsce. Parę lat później wrócili w rejon Kościelca. Tym razem była to ich podróż poślubna. Nie pojechali na Wyspy Kanaryjskie, ani do Egiptu. Wybrali polskie Tatry. Z Murowańca kierowali się w stronę Orlej Perci. Nie chcieli przechodzić jej całej za pierwszym razem, by najpierw wprawić się na krótkim jej fragmencie. Padło na Granaty. Doga była ciekawa, bo jedną trasą się wchodziło, a zupełnie inną można było zejść. Podejście było męczące. Po pewnym czasie piękna pogoda przerodziła się we mgłę, która ograniczała widoczność. Zrobili sobie przerwę na rozwidleniu zielonego szlaku na Zadni Granat i czarnego na Żleb Kulczyńskiego. Michał wyjął produkty spożywcze i scyzoryk. Przygotowywał kanapki. Wyciągając pasztet, przeciął się. Niby nic, a jednak potem wiedział, że to był znak. Ostrzeżenie. Jednak postanowił się tym nie przejmować. Po posiłku ruszyli dalej zielonym szlakiem. Wspinając się, tuż pod szczytem, nadleciały nagle kluczem wrony. Przeraźliwie krakały. Były czarne jak słoma na tle białej mgły. To był kolejny znak. Przeszył ich dreszcz, ale i tym razem tylko się z tego śmiali. Przecież właśnie się rozjaśniło, mgła się rozpierzchła, wokół były piękne widoki: na Kozi Wierch po lewej stronie, a na wprost - na Świnicę spowitą chmurami. Co mogło niby pójść nie po ich myśli? Na szczycie zrobili cudowne zdjęcia. Na fotografiach zarejestrowali panoramy z obu stron grani: i Murowaniec z Czarnym Stawem Gąsienicowym, i Dolinę Pięciu Stawów Polskich. Ruszyli na kolejne dwa szczyty Granatów. Musieli nieco zejść, by potem znów granią wspiąć się na szczyt. Pomiędzy wierzchołkami była przepaść, nad którą wisiał łańcuch. Michał zrobił wielki krok (ma prawie dwa metry wzrostu, nie było to więc trudne), jednak jego świeżo poślubiona żona, nie zdołała wykonać takiego manewru. Za nią zrobiła się już kolejka. Turyści zaczęli podpowiadać jak się złapać łańcucha i przełożyć nogi, by pomyślnie przejść na drugą stronę. Dziewczyna chwyciła łańcuch obiema dłońmi i wyprostowała ręce. Chciała wtedy przełożyć nogę na drugi kraniec przepaści, jednak łańcuch obluzował się i pod nogami straciła grunt. Ze strachu odruchowo zamknęła oczy. Gdy je otworzyła, zdała sobie sprawę, że wciąż nie ma ziemi pod stopami, a ręce przeraźliwie ją bolą. Uniosła głowę ku górze i zobaczyła, że wisi na nieszczęsnym łańcuchu tuż nad przepaścią... Kątem oka dostrzegła przerażone spojrzenie Michała i w tej samej chwili poczuła jego silną dłoń na swoim przedramieniu. Wiedziała, że już była bezpieczna.*** Góry są wysokie, groźne, zimne i skaliste. Uczą człowieka pokory. Zwłaszcza młodego, który uważa, że świat leży u jego stóp. Że jest silny, sprawny, wytrzymały, więc nic nie stoi na przeszkodzie, by osiągać wszystkie swoje cele. Tymczasem góry wymagają od ludzi wytrwałości, silnej woli i cierpliwości. W zamian dają balsam dla ciała i duszy: zapierające dech w piersiach krajobrazy oraz ukojenie skołatanych nerwów. Na górskim szczycie człowiek jest bliżej Boga, jest bezbronny, malutki wobec ogromu zwalistych skał. Góry dla młodego człowieka stanowią wyzwanie, możliwość zmierzenia swojej siły i odporności. Od lat są przemierzane przez rzesze wędrowców, bo kto raz trafi na górski szlak i zdobędzie szczyt, ten nigdy nie rozstanie się z górami. Natalia Feluś Plik idę w góry cieszyć się życiem Track 24.mp3 na koncie użytkownika janwaj • folder Idę w góry cieszyć się życiem - perełki piosenki turystycznej 1992 • Data dodania: 17 wrz 2010 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Polscy himalaiści wspinający się na K2 pochwalili się zdjęciami z ostatnich dni wyprawy. Na stronie Polskiego Himalaizmu Zimowego pokazali w jakich warunkach spędzili noc i jak wyglądała ich wspinaczka. Obecnie, ze względu na złą pogodę, zespół przebywa w bazie. Galeria: Polska zimowa wyprawa na K2 Członkowie grupy próbującej zdobyć K2 zamieścili nagrania z ostatnich dni, których bohaterami są Marek Chmieralski i Artur Małek oraz Marcin Kaczkan i Maciej Bedrejczuk. Filmy powstały w trakcie wyjść, które miały miejsce równolegle z samodzielną i niekonsultowaną z kierownictwem wyprawy próbą zdobycia szczytu przez Denisa Urubko, która skończyła się powrotem himalaisty i opuszczeniem przez niego wyprawy. facebook Obecnie wszyscy członkowie wyprawy przebywają w bazie, ponieważ nastąpiło pogorszenie pogody. „Po powrocie do Bazy oba zespoły zostały przebadane: Marcin Kaczkan, Marek Chmielarski, Maciej Bedrejczuk i Artur Małek. Pomimo bardzo dużego obciążenia: wiatr, temperatura, wysiłek fizyczny, wszystkie parametry u chłopaków są w całkowitej normie, bez żadnych dolegliwości i urazów” – informowano na profilu Polskiego Himalaizmu Zimowego 2016-2020 im. Artura Hajzera we wtorek 27 lutego. Na udostępnionych nagraniach widać, jak himalaiści zmagali się z silnym wiatrem oraz odpoczywali w namiotach. „Idę w góry cieszyć się życiem!!” – krzyczy na zboczu K2 na jednym z filmów Marek Chmielarski. Czytaj też:Urubko wyznał, dlaczego nie udało mu się zdobyć szczytu K2. „Dopadła mnie burza śnieżna, spadłem w szczelinę”

Plik idę w góry cieszyć się życiem Track 26.mp3 na koncie użytkownika mr.bump • folder idę w góry cieszyć się życiem (JACEK MUSIC) - bootleg • Data dodania: 5 lip 2011 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb.

Po nocnej podróży pociągiem dotarliśmy do Międzygórza. Tam radość z życia rozpoczęliśmy od wędrówki w deszczu z plecakami do posiadającego ponad 150-letnią historię Schroniska na Śnieżniku. Już pierwszego dnia zdobyliśmy sam Śnieżnik, oddalony o 40 minut marszu od schroniska. Kolejny dzień to przede wszystkim piesza podróż do Jaskini Niedźwiedziej. To niezwykłe miejsce odkryto przypadkowo dopiero w 1966 roku. Jest to najdłuższa jaskinia w Sudetach i jedna z większych w Polsce. Teraz nie mamy wątpliwości, że również najpiękniejsza. Resztę dnia pochłonęła wędrówka do ośrodka narciarskiego w Czarnej Górze i powrót do schroniska. Wieczorem spotkała nas jeszcze jedna niespodzianka. Na polanie przy naszym schronisku jelenie urządziły sobie rykowisko. Mieliśmy niepowtarzalną okazję obserwować to niezwykle zjawisko. Rozgwieżdżone niebo podniosło apetyt na kolejne dni … Trzeciego dnia celem naszej przygody był Trójmorski Wierch. Obecną nazwę wprowadził w 1946 dr Mieczysław Orłowicz. Oddaje ona w pełni charakter szczytu, który jest jednym z sześciu miejsc w Europie i jedynym w Polsce, gdzie zbiegają się zlewiska trzech mórz: na zachodnich zboczach ma swoje źródło Nysa Kłodzka w zlewisku Morza Bałtyckiego, z południowo-wschodniego zbocza spływa Lipkovský potok, dopływ Cichej Orlicy (czes. Tichá Orlice) w zlewisku Morza Północnego, a u stóp wschodniego zbocza znajduje się dolina Morawy w zlewisku Morza Czarnego. Po wielu godzinach wyczerpującej wędrówki dotarliśmy na jego szczyt, skąd rozpościerał się wspaniały widok na południową cześć Kotliny Kłodzkiej. Dzień zakończyliśmy kolejnym wejściem na Śnieżnik, gdzie tym razem podziwialiśmy zachód słońca. Noc była krótka, następny dzień rozpoczęliśmy od podziwiania wschodu słońca. Okazało się, że wzeszło ono w dużo lepszym nastroju, niż zachodziło. Żółta kula, tym razem bardzo widoczna, nie skrywała się za chmurami. Stojąc na szczycie Śnieżnika obserwowaliśmy, jak w zadziwiająco szybkim tempie wyłania się zza horyzontu, aby rozświetlać nam ostatni dzień rajdu. Jeszcze tylko zejście do Międzygórza, gdzie obejrzeliśmy wodospad Wilczki, krótka podróż busem do Bystrzycy Kłodzkiej, kawa, lody, ciastka w miejscowej cukierni i długa podróż koleją do Kutna. Pozostaną wspomnienia i ogromny bagaż… doświadczeń. Kolejny kasprowiczowski rajd górski przeszedł do historii. KLIKNIJ W DOWOLNE ZDJĘCIE:

f9kd.

f4fx7fi341.pages.dev/4